Categorie: Stiltij

Wat gebeurt hier?

Posted onLeave a comment

Wat doe ik met herhaalde signalen van onvrede of problemen? Wacht ik af of het nog erger wordt of leer ik ervan dat er werkelijk iets niet klopt hier?

Die signalen zijn de innerlijke stem van ons geweten en in onze blindheid laten we die stemmen steeds opnieuw doven. Wat doe je met het besef dat die blindheid ons steeds opnieuw verkeerd laat reageren en ons uitschakelt? Hoe alarmerend voelt het dat je onderhevig bent aan niet beheerste krachten en belangenspel?

Als onderzoekers moeten we wennen aan het bevragen van onszelf, aan ruimte bieden voor andere bedoelingen en mogelijkheden dan wat we op dit moment belichamen. Het is wennenn om echt te worden, wennen aan loslaten, aan moeite op de juiste manier begrijpen en benutten.

Een van de moeites is het erkennen van je eigen falen, je wilt het liefst kloppend draaien en alles soepel laten lopen. Jezelf corrigeren is moeilijk, betrokken en consequent zijn is moeilijk, verantwoordelijk zijn, stabiel worden, twijfel voorkomen – dat is allemaal moeilijk wanneer je als ego een zelfbeeld koestert en te weinig oog hebt voor de werkelijkheid in en om je heen.

Met name het doorzien en doorbreken van patronen valt ons moeilijk. Ons begoocheld en ingevuld bewustzijn krijgt veel van wat we doen en zeggen en denken niet mee. Dat maakt ons tot handelende wezens die in feite op een diep niveau niet beseffen wat er gebeurt. Dat is hoogst alarmerend voor wie bewust en vrij en in verbondenheid wil leven.

Gelukkig is er de steun vanuit de oude wijsheidstradities, zoals de mahayana-zen traditie. Laaf je aan de adviezen van de oude leraren. Zij hebben geen ander doel dan ons te wekken, ons bewust te maken van de pijn die we onbewust veroorzaken. Zij zijn veel efficiëntere en completere helpers dan de wereldse professionals. Goede leraren helpen je de zin van jouw bestaan te vinden.

Dit fragment uit het Stiltij-verdiepingsweekend van november 2019 in Cortils (B.) betreft het gezamenlijk overleg op de ochtend van 30 november.

> Context en achtergrond geeft het boek Dharmium:
https://www.dharmium.nl

> Een overzicht van de impressies van deelnemers:
https://info.stiltij.nl/vervolg/meditatie/impressies/weekenden/

> HIER alle Youtube-video’s

afsluiting

Wat doe je dan?

Posted onLeave a comment

Wat zorgt ervoor dat ik mijn lijden werkelijk oplos en niet langer domweg blijf aanvaarden? Vanwaar dat patroon van pijnlijke signalen, de continue tweepoligheid van echtheid en illusie? En wat is de factor die mij mijn hartskwaliteiten en potentieel steeds doet vergeten of negeren?

Ons grondprobleem is kleingeestigheid (egoïsme) en dieper nog onechtheid (dualisme). Dat creëert een innerlijk lijden op bestaansniveau, niet enkel de uiterlijke, anekdotische lijdensvormen in ons dagelijks doen en laten. Die universeel menselijke pijn heeft ook de Boeddha gevoeld.

Er gaapt een kloof tussen onze oorspronkelijkheid (het potentieel van de mens die we zijn) en onze maakbaarheid/gemaaktheid (het personage waarmee we ons profileren). Je bevrijden van verwarring en onechtheid is de gecultiveerde zelfbeelden en houdingen loslaten; begin met deprofileren.

Existentieel lijden vreet aan je identiteit, het maakt dit bestaan zinloos. Als alle condities en compensaties je niet meer kunnen vervullen, als de oude maatregelen niet meer werken en de maakbaarheid een feitelijke en teleurstellende illusie blijkt: wat doe je dan?

Dit fragment uit het Stiltij-verdiepingsweekend van november 2019 in Cortils (B.) betreft het gezamenlijk overleg op de ochtend van 30 november.

> Context en achtergrond geeft het boek Dharmium:
https://www.dharmium.nl

> Een overzicht van de impressies van deelnemers:
https://info.stiltij.nl/vervolg/meditatie/impressies/weekenden/

> HIER alle Youtube-video’s

afsluiting

Wijsheid als noodzaak (artikel)

Posted onLeave a comment


Vier rijpingsstadia van belevingskwaliteit

Alle maatschappelijke drukte (politiek, media, huishouding) doet ons haast vergeten hoe belangrijk innerlijkheid is in het leven van een mens. En zet je dan ook nog eens stevig in op het promoten van culturele verworvenheden (kunst, wetenschap, technologie) en op de onderbouwing van het belang daarvan (filosofie, psychologie, sociale moraal), dan is het misschien niet zo vreemd als je ongemerkt het geheel uit het oog verliest.

We menen wellicht voldoende te hebben aan een zintuiglijke, psychofysieke, wereldse invulling van ons bestaan. Maar vóór alle invulling is de vulling van het leven zelf al volop werkzaam, in de vorm van een universeel vermogen dat geest of bewustzijn heet.
Het is deze substantiële kracht waar ieder van ons elke ochtend door gewekt wordt en die ons in staat stelt alle dagelijkse functionaliteit te organiseren.[i]
We hebben het hier dus niet over een vrijblijvend, zijdelings aspect.

Het hanteren van dit bewustzijnsvermogen dient per definitie bewust te gebeuren. Met andere woorden: bewustzijn vraagt van mij als gebruiker me te voegen naar de aard en bedoeling ervan.
Doe ik dit niet, dan zijn de resultaten van mijn doen en laten ongewis, beperkt of vertekend. Er ontstaat een discrepantie tussen wat er werkelijk gebeurt en wat je denkt dat er gebeurt.

Zelf geconstrueerde interpretaties van de werkelijkheid verhinderen ons open en onbevooroordeeld te functioneren. Dat hoeft niet meteen pijnlijk te voelen en het kan zelfs geslaagd of zinvol lijken in onze eigen of in andermans optiek.

Maar gemeten aan de context van een duurzaam vervullend totaalbestaan maakt deze aanpak, die in feite een vorm van zelfbedrog is, ons vatbaar voor verleiding, suggestie en waan.
Onze geest opereert dan niet vanuit een diepere authentieke beleving maar vanuit vluchtige geconditioneerde beeldvorming. We hechten ons aan grillige en vaak conflicterende elementen uit de eigen voorstellingswereld.

[i] Voor achtergronden, zie dharmium.nl
en het boek Dharmium, serum van wijsheid (Asoka 2019).

> Lees HIER het volledig artikel (pdf)

afsluiting